နာမည္ၾကီး ထမင္းငတ္
က်ေနာ္ အရမ္းစိတ္ညစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပုိစ့္ေလးကုိ ေရးတာပါ။ အဆင္မေျပျဖစ္ခဲ့ရင္ ၾကိဳျပီး ေတာင္းပန္ပါတယ္......
နာမည္ၾကီး ထမင္းငတ္ တဲ့။ ဒီစကားပုံေလးက က်ေနာ္တုိ႕လုိ ျပည္ပမွာ အလုပ္လုပ္ကုိင္ေနတဲ့ လူေတြကုိမ်ား ေျပာေနသလားေအာင္ေမ့ရတယ္။ ျပည္ပေရာက္ လူေတြရဲ႕ ဘ၀ကုိ အထဲမွာေနၾကတဲ့လူေတြက သိပ္ျပီးနားလည္ခံစားေပးေလ့ မရွိတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ သူတုိ႕နားလည္တာက ျမန္မာျပည္အျပင္ထြက္သြားတာနဲ႕ အားလုံးအဆင္ေျပေနၾကတယ္။ သူေဌးတေယာက္လုိ ေနနုိင္ၾကတယ္။ ၀တ္ေကာင္းစားလွေတြနဲ႕ ေနနုိင္ၾကတယ္ ဒီလုိပဲေတြးၾကပါတယ္။ သူတုိ႕ဒီလုိေတြးတာေကာ မွားသလားဆုိေတာ့ မွားတယ္လဲ မေျပာခ်င္ပါဘူး….
သူမ်ားတုိင္းျပည္မွာ အလုပ္လုပ္ရတာ ဘယ္ေလာက္ ပင္ပန္းခက္ခဲတယ္ဆုိတာ ကုိယ္တုိင္လုပ္တဲ့လူပဲ သိပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ တုိင္းျပည္မွာလုိ မလုပ္ခ်င္ရင္ ဒီအတုိင္းထားလုိ႕ရတာမဟုတ္ပါဘူး ျပီးေတာ့ တုိးတက္ေနတဲ့ တုိင္းျပည္မွာ အလုပ္တခု လုပ္ျပီဆုိ ပုိျပီးတာ၀န္ပုိၾကီးပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ျမန္မာျပည္မွာ လုပ္တဲ့ System Admin တေယာက္နဲ႕ သူမ်ားတုိင္းျပည္မွာ လုပ္ေနတဲ့ System Admin တေယာက္ဟာ ဘယ္လုိမွ မတူညီနုိင္ပါဘူး။ ရာထူးေတြ တူေနေပမဲ့ လုပ္ရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ အေနအထားအရ ဘယ္လုိမွ မတူညီနုိင္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ တုိးတက္တဲ့ တုိင္းျပည္ေတြမွာ အလုပ္လုပ္ေနရသူတေယာက္အဖုိ႕ အရာရာဟာ ဂရုစုိက္ေနရတဲ့ဘ၀ပါ။ ကုိယ့္လုပ္တဲ့ အလုပ္ေပၚ ကုိယ္တာ၀န္ အျပည့္ယူရပါတယ္။
ဒီလုိေနရာမ်ိဳးမွာ လုပ္ေနတဲ့လူေတြအေပၚမွာ အျမဲစိတ္ဖိစီးမူဆုိတာ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလုိစိတ္ဖိစီးမူေတြကုိ ေျဖေဖ်ာက္ဖုိ႕က ဘာအေရးၾကီးဆုံးလဲ။ သူတပါးတုိင္းျပည္မွာ တေယာက္ထဲ သီးသန္႕ေနဖုိ႕ဆုိတာ မျဖစ္နုိင္ပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြ ရွိကုိ ရွိရပါ့မယ္။ ဒီလုိမွ မဟုတ္ရင္ တေယာက္ထဲ မနက္အလုပ္သြား ညေန အလုပ္ျပန္ ေခါင္းထဲမွာ အလုပ္ရဲ႕ကိစၥေတြနဲ႕ဆုိ အဲဒီလူဟာ မၾကာခင္ ရူးသြားနုိင္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေလးေတြ ရွိထားေတာ့ ကုိယ္စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ သူတုိ႕ကုိေျပာျပမယ္။ သူတုိ႕စိတ္ညစ္ရင္၊ အခက္အခဲေတြ ရွိရင္ ကုိယ္ကူညီနုိင္မယ္။ မကူညီႏုိင္ရင္ေတာင္ အားေပးလုိ႕ရတယ္ အၾကံေလးေတြ ေပးလုိ႕ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းဆုိတာ မရွိမျဖစ္လုိအပ္ပါတယ္။
က်ေနာ္ အဓိကေျပာခ်င္တာက ျပည္တြင္းကိစၥပါ။ ျပင္ပေရာက္ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဒီလုိ ခံစားရတာေတြကုိ သူတုိ႕လဲ ခံစားရေတာ့ နားလည္ေပးတတ္ပါတယ္။ ျပည္တြင္းက လူေတြက နားမလည္ေပးနုိင္ဘူးလား….
က်ေနာ္ G-talk ဖြင့္လုိက္တာနဲ႕ ျပည္တြင္းက သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြနဲ႕ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ အတတ္နုိင္ဆုံး စကားျပန္ေျပာပါတယ္။ တခါတေလ အလုပ္ေတြ မ်ားလုိ႕၊ အလုပ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနလုိ႕ စကားမေျပာျဖစ္ရင္ေတာင္ က်ေနာ္ဆီ သူတုိ႕သိခ်င္တာ ေမးလ္ေလးနဲ႕ပုိ႕ထားဖုိ႕ က်ေနာ္ အျမဲေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ ျပန္ၾကားရတာေတြက ၀မ္းနဲစရာေတြပါ။ မင္းတုိ႕က နုိင္ငံျခားေရာက္သြားေတာ့ ငါတုိ႕ကုိ ေမ့ျပီးေပါ့။ ေမးရင္ မေျဖခ်င္ဘူးေပါ့ ဘာညာနဲ႕ က်ေနာ္ ျပန္ၾကားရပါတယ္။ ဒီထက္ ပုိျပီး ၀မ္းနဲမိတာကေတာ့ ဒီကုိလာျပီးအလုပ္လုပ္ဖုိ႕ ေမးတာေတြပါ။ က်ေနာ္ကုိ အသိမိတ္ေဆြေတြက ေမးၾကပါတယ္။ ဒီကုိလာခ်င္တယ္ ဘာလုိလဲ စသည္ျဖင့္ေပါ့။ က်ေနာ္အတတ္နုိင္ဆုံး ရွင္းျပေပးေနၾကပါ။
သူတပါးတုိင္းျပည္ကုိုိလာရင္ အဓိက သူတုိ႕ရဲ႕ ဘာသာစကား၊ စကားေျပာ၊ ျပီးေတာ့ ကုိယ္ဘာကုိတတ္ကြ်မ္းသလဲ အဲ့ဒီကုိယ္တတ္ကြ်မ္းတဲ့ ပညာရပ္ကုိ နွံ႕စပ္ေ
11 comments:
ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။
April 19, 2009 at 5:48 AMျပည္ပေရာက္ေနတဲ့လူတစ္ခ်ိဳ႕က ကိုယ့္အေျခအေနကို ဖုံးကြယ္ျပီး ေလွ်ာက္ႂကြားတတ္ၾကတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ ျပည္တြင္းကလူေတြက အထင္ၾကီးျပီေပါ့။ ျပည္တြင္းကလူေတြကို မွန္မွန္ကန္ကန္ေျပာျပတတ္တဲ့ ကိုေတာင္ေပၚသားလို လူမ်ိဳးေတြက် ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးေတြၾကဳံရတာေပါ့ေနာ္။ ဒီလိုပါပဲ။
ကိုယ့္ေစတနာ ကိုယ္အက်ိဳးေပးပါလိမ့္မယ္။ စိတ္ထဲမထားပါနဲ႕။
(စကားမစပ္၊ ဂ်ပန္မွာ ပိုဆိုးပါတယ္။ )
ေလးျဖဴ ..ရင္ဘတ္ႀကီးနဲ႔ သီခ်င္းဆုိတာကုိ အားက်ပီး.. ရင္ဘတ္ႀကီးနဲ႔ ဘေလာ့ပါတယ္ခင္ဗ်ာ.....
April 19, 2009 at 5:58 AMဟုတ္တယ္ကြေနာ္.....
April 19, 2009 at 8:28 AMနင္အားငယ္ရင္ အဆင္မေျပရင္ေျပာ ငါ႐ွိသမွ် အားေပးမယ္
ကူညီမယ္...... ငါစိတ္ညစ္လည္းကူေနာ္... အားေပးေနာ္..
စိတ္မေလပါနဲ႔ ညီေလးရာ......
အရာရာဟာ ဒီလိုပါပဲကြာ......
ဘာမွ လုပ္မရဘူး ေမာင္ေလးေရ၊ အမ ကေတာ့ ေနာက္ဆံုး ေျပာမရ ရင္ လာၾကည့္လိုက္လို႔ဘဲ ေျပာလိုက္ပါတယ္၊ ကိုယ္ေတြ ခံစားေနရတာ ဒီမွာေနတဲ့ သူေတြဘဲ သိတယ္ကြာ
April 19, 2009 at 11:52 AMဟုတ္ပါတယ္ နာမည္ၾကီး ေမတၱာငတ္ေနပါတယ္...
April 19, 2009 at 2:50 PMအယ္ ဟုတ္လိုက္ေလ ေတာင္ေပၚရယ္ သူ ့တို ့က ကိုယ္အလုပ္လုပ္ေနတာကိုျမင္ဘူးရယ္
April 19, 2009 at 4:15 PMသူ ့တို ့ျမင္တာက ေဘာင္းဘီၾကြၾကြေလးဝတ္ျပီး ေနတာကိုပဲ ျမင္တာကိုးေနာ့
ဘယ္ေလာက္ အသကုန္ျဖဲရလည္းဆိုတာ မသိက်ဘူး
မသထာေရစာ စားေန၇သလိုပဲ ေျပာလိုက္ရရင္ေကာင္းေတာ့ဘူးရယ့္
ေငြတြင္းေပၚမွာတက္ထိုင္ေနတယ္ေအာက္ေမ့ရတယ္
နာမည္ၾကီးထမင္းငတ္ ဆိုသလိုပဲ ဟုတ္ပါ့
နင္ေျပာမွ စိတ္ထဲမေၾကတာေရးလိုက္အုနး္မယ္
သိပ္မွန္ပါတယ္။ အလုပ္သေဘာ၀သာ တူမယ္ လုပ္ရတဲ႔ အလုပ္ပံုစံနဲ႔ ခံစားရတဲ႔ ဖိစီးမွဳ႔ လံုး၀မတူဘူး။ဒါကို.ျပည္တြင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ နားမလည္ၾကဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ကိုယ္႔အေၾကာင္းသာ ကိုယ္အသိဆံုးပါပဲ။ လာခ်င္ရင္ လာ။ ကိုယ္ေတြ႔မွယံုတယ္ဆိုရင္လို႔ပဲေျပာလိုက္တယ္။
April 19, 2009 at 6:26 PMကေတာင္ေရ... မွန္တယ္ဗ်ာ ရြာကလူေတြ သိတာက ႏုိင္ငံၿခားေရာက္တာနဲ႔ အပင္ကေနၿပီး
April 19, 2009 at 7:11 PMေဒၚလာသီး၊ ေဒၚလာရြက္ေတြခူးယူၿပီး အခန္႔သား ေန ေနၾကတာလုိ႔ ထင္ၾကတာဗ်။
ကုိယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ဆင္းရဲဒုကၡခံရတယ္
ကုိယ္ေတြပဲ သိတယ္ ေၿပာၿပၿပန္ရင္လဲ ဒီေလာက္ေတာ့ လုပ္ရမွာေပါ့ ဆုိတဲ့ ေပါ့ပ်က္ပ်က္စကားနဲ႔ ၿပန္ေခ်ပတတ္ၾကတယ္ဗ်။
ခက္တယ္ဗ် ဘယ္လုိမွ နားမလည္ၾကဘူး။အထူးသၿဖင့္ ကုိယ္ေတြရြာၿပန္
ရင္ ကေတာင္တုိ႔ေတာ့ မသိဘူး က်ေနာ္တုိ႔ သေဘၤာသီးေတြကေတာ့ ရုံးေတြ ဘာေတြသြားၿပီး ေပးလုိက္ရတဲ့ ပုိက္ဆံ စာကေလး အၿမီးႏွဳတ္ေခါင္းႏွဳတ္နဲ႔ ဘာမွကုိမက်န္သေလာက္ၿဖစ္ေရာ။အံမယ္
ဒါေတာင္ ကုိယ္ေတြရဲ့ စာအုပ္ကုိၾကည့္ၿပီး မင္း
ႏုိင္ငံၿခားမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာခဲ့တာပဲ ဒီေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေပးဆုိတာက ပါေသး သဗ် မသိရင္ သူတုိ႔ေပးဖုိ႔ ကုိယ္ေတြ သြားရွာ
ေနတယ္မ်ား ထင္ေနလားေတာ့ မသိဘူးဗ်ာ ေၿပာၿပန္ရင္လဲ ကုိယ္ပဲခံရမွာေလ ဒီေတာ့ မခ်ိသြားၿဖဲေလးလုပ္ၿပီး ေပးရတာပါပဲဗ်ာ။
သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြကလဲ ကုိယ္ၿပန္ေရာက္တာနဲ႔ လာထား၊ ေကြ်းထား၊
ဘယ္သြားမယ္၊ ဘာစားမယ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြ ၿဖစ္ေနေတာ့ ေၿပာရလဲ အခက္၊
ေၿပာရင္လဲ ဘ၀ေမ့တယ္ဆုိၿပီး ေၿပာခံရဦးမယ္ဗ်။ ဒီေတာ့ ခက္ဘူးလားဗ်ာ..။
ဒီထက္ဆုိးတာက ႏုိင္ငံၿပင္ပမွာ ေရႊအခ်င္းခ်င္းမုိ႔ ညီအကုိသားခ်င္းလုိ သေဘာထား ဆက္ဆံၿပန္ေတာ့လဲ ကုိယ့္ကုိထည့္သြား၊ ေက်ာ္သြားတဲ့၊ ရုိက္စား
လုပ္သြားနဲ႔ ခုေနာက္ပုိင္း ဘယ္ေလာက္ထိ
ဆုိးသြားလဲ ဆုိေတာ့ ေရႊ ေရႊခ်င္းေတြ႔ရင္ေတာင္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ၾကည့္ၾကတဲ့ မ်က္လုံး
ေတြက တကယ္ကုိ စိတ္မေကာင္းစရာပါဗ်ာ။
တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ကူညီဖုိ႔ဆုိတာေ၀းေရာ....။ အကုန္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ မ်ားေသာအားၿဖင့္ကုိေၿပာၿပ
တာပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ ဘ၀ေတြကုိက ဆုိးေနတာလုိ႔ပဲ ၿမန္မာလူမ်ဳိး
ပီပီ ကံကုိပဲ ပုံခ်ရမလားမသိေတာ့ဘူးဗ်ာ။
တကယ္ခံစားမိလုိ႔ ေရးလုိက္တာပါ။ လူတုိင္း
လြတ္လပ္စြာ သေဘာထား ကြဲလြဲႏုိင္ပါတယ္
ခင္ဗ်ား....။
ကိုေတာင္ေပၚသားေရးထားတာမွန္ပါတယ္ လူတိုင္းဟာ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာျပည္ကလူေတြက အေျပာနဲ႕မယံုၾကပါဘူး ကိုယ္တိုင္မွယံုၾကတာပါ. အထင္ၾကီးတာေပါ့ေလ..
April 20, 2009 at 6:49 AMအိမ္ျပန္ခ်င္တယ္ဗ်ိဳးးးးးးးးးးးးးး
April 21, 2009 at 9:16 AMဒါေပမယ့္ အေမက ျပန္မလာနဲ႕တဲ့။ အိ။
ဒီမွာ ဘယ္ေလာက္အထီးက်န္လဲဆုိတာ တူတုိ႕က တိၾကတာဟုတ္ဖူး။ တူမ်ားကို ၀ုိင္းႏႊာမယ္ ဆုိတာခ်ည္းပဲ။ ဟင့္ ။
ပို႔စ္ေလးေရးထားတာေကာင္းတယ္ ေတာင္ေပၚသားေရ.
April 25, 2009 at 2:54 PMဟုတ္တယ္ေနာ႔ ျမန္မာျပည္က လူေတြကနိုင္ငံျခား
ေရာက္ရင္ပဲ သူေဌးျဖစ္သြားျပီလို႔ ထင္ၾကတာေလ..
ဂ်ပန္လာရတယ္ဆိုရင္ ပိုဆိုးေသးေပါ႔...
ေရာက္တာနဲ႔ပဲ သူေဌးျဖစ္ေတာ႔ မလိုလို...
၀င္ေငြနဲ႔ ထြက္ေငြေလာက္က အတူတူေလာက္ျဖစ္ေန
တာ... ဒီၾကားထဲ နိုင္ငံျခားေရာက္တုန္းေလး စုဦးမွဆို
ျပီး သံုးသင္႔တာသံုး ၊ ေခၽြတာသင္႔တာေခၽြတာျပီး စုနိုင္
မွ တစ္လ တစ္လ နည္းနည္းပဲ စုနိုင္တာ..
တစ္လတစ္ေလဆို ခရီးထြက္တာ မ်ားသြားရင္ ၀င္ေငြ
နဲ႔ေတာင္ မေလာက္ျပန္ေလဘူး။။ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္
ခရီးေလးထြက္ေပးနိုင္မွလည္း stress ေလးေျပေတာ႔
သြားမိျပန္ေရာ.. သြားေတာ႔ေငြကုန္ျပန္ေလေရာ...
ပိုက္ဆံကစုခ်င္ ေငြကမစုမိနဲ႔ stress ပိုရေလရဲ႕...
ဟတ္ဟတ္... နိုင္ငံျခားေရာက္တိုင္းသူေဌးမဟုတ္ပါလို႕
အစ္မလည္း ပို႔စ္ေလးတစ္ခုေရးခဲ႔ဘူးပါေသးတယ္...
နိုင္ငံျခားေရာက္ဖူးတဲ႔သူေတြမွ ကိုယ္ခ်င္းစာသိနိုင္ၾကတာပါ..
အဆင္ေျပပါေစ.
မၾကီး၀ါ
Post a Comment