Friday, September 12, 2008

အေမ့အိမ္

အိမ္

အူ၀ဲဆုိျပီး ထြက္လာခဲ့တည္းက
မပ်က္ေမတၱာေတြနဲ႕
အေမ…

လူဘ၀အစ ကေလးအရြယ္
လူူေတြနားလည္တဲ့ ဘာသာစကားသင္ၾကားေပးတဲ့
အေမ…

မူၾကိဳအရြယ္ ကေလးဘ၀
လူမ်ားတန္း တန္းတူထားေပးခဲ့တဲ့
အေမ….

ေက်ာင္းပညာအတြက္ မပူရေအာင္
ဒုကၡထမ္းပုိး ရဲရဲထမ္းခဲ့တဲ့
အေမ…

ဆယ္တန္းေလး ေအာင္တာကုိ
လူပုံအလယ္ ၀ံ့ၾကြားခဲ့တဲ့
အေမ…

ဘြဲ႕ဓါတ္ပုံေလးနဲ႕ သားကုိ
၀မ္းသာမ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ၾကည့္ေနတဲ့
အေမ…

ေ၀းေတာ့မွ မိဘေမတၱာၾကီးမွန္း
သား အခုသိေနရျပီ
အေမ…

ဘ၀ရဲ႕ ခုိနားရာ ေနရာေလး
အေမ့အိမ္ေလးကုိ
သားသတိရေနတယ္ အေမ….

စုိးမင္းထိုက္

3 comments:

သက္တန္႔ said...

အေမ နဲ႔ အိမ္ ဒြန္တဲြမွ အဓိပၸါယ္ ၿပီးျပည့္စံုတဲ႔ ေနအိမ္ ျဖစ္သြားတာေပါ႔ေနာ္...

“အေမ မရွိေသာ နန္းေတာ္ထက္ ပိုမိုႀကီးက်ယ္သည့္ အေဆာက္အဦသည္ ေနအိမ္ မဟုတ္...
အေမ ရွိေသာ တစ္ဖက္ရပ္တဲသည္သာ ေနအိမ္ ျဖစ္သည္...”
ဖတ္ဖူးတာေလးတစ္ခုကို ေျပာျပတာပါ... :)

September 12, 2008 at 10:22 AM
puluque said...

ကဗ်ာေလးကို ၾကိဳက္တယ္။ ခံစားရတယ္.

September 13, 2008 at 2:06 PM
sai tun said...

ကဗ်ာေလးက အဓိပၸါယ္လုိက္တာဗ်ာ..ခံစားခ်က္လည္းတူလိုက္တာဗ်ာ..အားေပးတယ္...

July 20, 2009 at 5:15 AM

Post a Comment